شاید باور کردنش سخته ! اینکه تو همین حوالی شهر شلوغ و پر همهمه،تو همین نزدیکی ها، جایی هست که خبری از هیچ ماشینی نیست،خبری از دود و شلوغی نیست ،حتی از آدم هم ...

عکسها از مهدی منادی

دانلود بفرمائید!

(با تشکر از مهدی منادی عزیز)

راستی فتو وبلاگ دوربین و دوچرخه مهدی رو ببینید حتمی؛بی نظیره!

در مسیر بازگشت از خوزستان در رستوران  قطار نشسته و تماشاگر سبز شدن کوهپایه ها در مسیر اندیمشک به درود بودم. از این همه زیبایی به وجد آمده و از مسئول رستوران نام این منطقه را می پرسم؟

-چم سنگر به بیشه

اشتیاقم را که برای دانستن جزئیات دید با تاکید می گوید:حالا کجاش رو دیدی ،بیا ببین، تو اردیبهشت اینجا می شه بهشت!

در شوش بالافاصله سراغ ستاد اسکان می رویم تا اتاقی برای شب دست و پا کنیم. آقای معلم موبایلش را در آورد و شروع کرد به پرسیدن و فیلم برداشتن:
کی هستید، از کجا می آیید ، به کجا می روید ، شعار تان چیست!!!

بوی سفر با قطار از مدتها قبل در سرم می چرخید. بلیطی که به سختی و با چند بار کنسلی توانستم جورش کنم داشت ما و دوچرخه هایمان را به رویای سرزمین آب و خاک نزدیک می کرد.

سلام خوزستان!